Yeni Oyuncağım: Danso

Kore’ye gelirken başlamayı/öğrenmeyi istediğimiz şeylerden biri de geleneksel bir Kore çalgısı idi. Bertan yaylı ya da vurmalı bir şeyler arıyorken ben de nefeslilere bakınıyordum. Okulun ilk haftasında kulüp listelerini incelediğimde geleneksel Samul nori (사물놀이), yani dörtlü davul/perküsyon kulübü ve birkaç gitar kulübünden başka bir şey bulamamıştım. Davul/perküsyon öğrensem de ileride devam ettirmek pek mümkün olmadığından ve de görece taşınabilir olmayışından ötürü hiç girişmedim.

Seoul’e gidip de yüksek lisansa başlayınca bakarım artık diye erteledim ben de o ara enstrüman hevesimi. Bertan Seoul’de birkaç yaylı çalgı kursu buldu ama (sanıyorum pahalı diye) yazılmadı hiçbirine. Bu muhabbetlerden aylar sonra, geçen dönemki hocamız bir dersin sonunda, “10 haftalık ücretsiz danso (단소) kursu olacakmış, kontenjan sınırlı olduğundan katılmak isteyenler bir an evvel bana ismini yazdırsın” deyince “aha, yine dört ayak üstüne düştük” dedim kendi kendime (:

Danso, dışarıdan blok flütten pek farkı yokmuş gibi dursa da blok flüte nazaran epey zor imiş. İlk iki hafta (haftada 2 saat ders yaptık bu arada) doğru düzgün ses çıkarabilmeye uğraştık (: 15’er kişilik iki sınıf olarak başladığımız kurs, birkaç hafta içinde 6-7’şer kişilik iki sınıfa düşüverdi zaten. İlk iki haftadan sonra, her hafta yeni bir geleneksel Kore şarkısı öğrenerek geçti dersler. Son hafta ise, herkes kendi seçtiği bir şarkıyı çalıştı. Şarkı notaları için porte değil de Çin karakterlerinin olduğu farklı bir format kullandığımız için porte üzerinde gönderdiğimiz notaları hoca bizim öğrendiğimiz formata çevirip bize verdi. Ben “Uzun İnce Bir Yoldayım”ı göndermiştim ama bizim öğrendiğimiz şarkılara kıyasla çok zor imiş (:

Geçen Çarşamba, dil okulunun “Korece Şarkı Festivali” vardı. Biz de danso ekibi olarak, yarışma kısmına katılmadık ama küçük bir gösteri yaptık. Hanboklarımızı giyip Kore’nin en bilindik geleneksel şarkısı Arirang (아리랑) ile Dae Jang Geum’ı (대장금) çaldık ve söyledik. Videolar ve fotoğraflar aşağıda.